Onpopulaire mening: ik vond de Beminde een leuk boek om te lezen! Eerst maar even waar het verhaal over gaat…

Hollis Brite is opgegroeid in Keresken Castle, samen met de andere dochters van adel, in de hoop de aandacht van de toekomstige koning te trekken. De jonge koning Jameson van Coroa is eigenlijk nooit op zoek geweest naar een echtgenote, totdat hij Hollis ontmoet. Als Jameson haar de liefde verklaart, is Hollis dolblij. Maar terwijl hij haar het hof maakt, realiseert Hollis zich dat de eindeloze stroom cadeaus en aandacht gepaard gaan met torenhoge verwachtingen.

Met een bezoek van de koning van Isolte in het vooruitzicht, ziet Hollis een kans om aan Jameson – en zichzelf – te bewijzen dat ze een geschikte koningin is. Maar wanneer ze een vreemdeling ontmoet die recht in haar hart lijkt te kijken, vraagt Hollis zich af of een leven met Jameson in het paleis een droom is die uitkomt, of een nachtmerrie die nooit eindigt.

Langzame start?

Ja, zo kun je het wel zeggen. Misschien is het omdat ik zonder verwachtingen dit boek in ben gegaan, maar ik had hier dus niet zoveel last mee ten opzichte van andere lezers heb ik gemerkt. De Selectie zal altijd mijn guilty pleasure zijn, maar ik heb geen seconde gedacht dat de Beminde net zo zal gaan ondanks het royalty thema. Daarom vond ik het niet erg dat het verhaal in de eerste helft wat langzaam verliep. Sterker nog, ik had het idee dat Cass’ schrijfstijl is verbeterd ten opzichte van de Selectie. Ik weet nog dat ik me ergerde aan het gebrek aan beschrijvingen van de omgeving en personages. Dat leek in dit verhaal beter uitgevoerd.

Cliché

Ook dat is een punt waar veel over struikelen, en ik ben het er mee eens. De manier waarop Hollis verliefd is geworden is erg cliché om een voorbeeld te noemen (zonder teveel te spoilen). Tot nu toe heb ik me daar niet heel erg aan gestoord. Een beetje cliché is oké, zeg ik altijd. Want soms zijn cliché’s er met een reden. Toegegeven: een beetje meer diepgang in de onderlinge relatie(s) had wel gemogen.

Inspiratie uit de bijbel

Al vanaf het eerste deel van de Selectie had ik door waar Cass haar inspiratie vandaan heeft gehaald. En ook met deze duologie is me dat niet ontgaan. Persoonlijk vind ik het leuk om de punten van overeenkomst te zien, hoe subtiel ook, terwijl ze een compleet eigen verhaal met eigen personages heeft weten neer te zetten.

Onverwacht einde

Cass heeft me oprecht weten te verrassen met het einde van het verhaal, en dat is ook meteen het sterkste gedeelte van het hele verhaal. Sowieso heeft Cass een schrijfstijl waardoor je snel verder wil lezen en voor je het weet, zit je te wachten op deel 2.

Disclaimer: Op het moment dat ik de Beminde eerst heb uitgelezen had ik het beoordeeld met een 4.5, wat ik gezien de bovengenoemde punten niet helemaal terecht vind. Daarom ben ik nu op een oordeel van 3.5 (afgerond naar boven) gekomen. Want hoewel het vermakelijk genoeg was, kan ik het geen geweldig verhaal noemen.

Titel: De Beminde
Auteur: Kiera Cass
Verschenen: Mei 2020
Pagina’s: 272
Uitgever: van Goor
Rating: 3.5/5