Na het spannende verhaal van Harper en Rhen (Een Vloek zo Eenzaam) en het ontzettend gave vervolg met Grey en Lia Mara (Een Hart zo Vurig), wachtte ik al… vurig… op het slot van deze betoverende trilogie. Ik kan niets anders zeggen dan dat het een goed einde was van een betoverend avontuur. (Maar ik ga er natuurlijk toch nog even wat dieper op in.)

Disclaimer: Deze recensie kan spoilers bevatten voor deel 1 en 2.

Grey heeft Rhen zestig dagen gegeven om de heerschappij over Sinteldaal uit handen te geven voordat hij Lia Mara zal helpen het met geweld in te nemen. Nu iedereen weet dat ze broers zijn, is het rijk verdeeld: sommigen blijven achter prins Rhen staan, anderen hopen op betere tijden met Grey aan de macht. Wat niemand weet is dat Rhen moet buigen voor de grillen van tovenares Lilith. Wat zal zij doen met Sinteldaal als Grey wint?

Ondertussen lukt het Lia Mara niet om het vertrouwen van het volk van Syhlvoorde te winnen. In tegenstelling tot haar moeder, kan ze niet met harde hand regeren. Tot onvrede van haar onderdanen. Terwijl Greys ultimatum steeds dichterbij komt, vraagt Lia Mara zich af of ze de koningin kan zijn die haar land nodig heeft.

Loyaliteit wordt op de proef gesteld, liefde staat onder druk en een gevaarlijke vijand keert terug in dit epische slot van de Vervloekt-trilogie!

Je zit er meteen weer in

Wat ik zo ontzettend knap vind van (goed geschreven) series, is dat je weer volledig de fictieve wereld in kan duiken, zélfs als het een tijdje geleden is dat je het vorige deel hebt gelezen. Voor mij was het zeker wel weer een halfjaartje geleden dat ik een Hart zo Vurig heb gelezen. Nu heb ik (als het op verhalen aan komt) een uitstekend geheugen, maar zelfs als je dat niet hebt, was het makkelijk om het verhaal weer te volgen. Kemmerer heeft door de dialogen en monologen een samenvatting van de gebeurtenissen verweven, zonder dat het infodumping genoemd kan worden. Dit gebeurt niet alleen aan het begin, maar soms ook op verschillende plekken later in het verhaal. Je hoeft dus niet eerst te zitten piekeren wie wie is, of wat er nou precies is gebeurd.

Romantiek en oorlog

In deel 2 heb je als lezer een belangrijk onderdeel gemist: de gevoelens van Rhen en Harper, nadat Rhen Grey had laten martelen. Het was dan ook heel fijn dat dit punt meteen werd aangesneden aan het begin van het verhaal. De romantiek, gevoelens en (interne) conflicten spelen in de eerste helft zeker een grote rol. Hierdoor kon je goed inleven in de personages en voelen ze heel reëel aan, maar aan de andere kant ging het verhaal daardoor wat langzamer.

Voorspelbaar? En toch…

Vanaf de tweede helft kom je weer in een stroomversnelling. Je ervaart de verschrikkingen bijna persoonlijk, en omdat je de personages zo goed hebt leren kennen inmiddels, wil je wel met ze meejanken. Is het einde te voorspellen? Ja, enigszins. Heel verrassend of van plottwists durf ik niet te spreken, en tóch zou ik het niet anders hebben gedaan. Voor mij voelde dit dan ook als een heel fijn einde. Alles is zo’n beetje afgesloten, al laat Kemmerer nog wel íéts open, voor eventuele boeken in de toekomst. Niet op een storende manier, maar zeker wel dat het smaakt naar meer!

Wederom bedankt, Blossom Books, voor dit recensie exemplaar!
Dat het een recensie exemplaar betreft beïnvloed niet mijn beoordeling.

Titel: Een Eed zo Duivels (Vervloekt #3)
Auteur: Brigid Kemmerer
Verschenen: December 2021
Pagina’s: 400
Uitgever: Blossom Books
Rating: 4/5