Recensie: Tokio voor Altijd, Emiko Jean

Ik zou graag willen beginnen met deze statement: DIT BOEK VERDIENT MEER AANDACHT. Ik weet dat het amper op de Nederlandse markt is verschenen en in het Engels al een hit is, maar echt, mede-Nederlanders (of Belgische lezers, leuk dat je op bezoek komt!)… Dit verhaal is het waard om gelezen te worden. Zeker als je zin hebt om af en toe flink in de lach te schieten.

Izumi Tanaka heeft nooit echt het gevoel gehad dat ze ergens bij hoorde – het is niet gemakkelijk om Japans-Amerikaanse te zijn in haar kleine, voor het merendeel witte stadje in Noord- Californië. Ze is opgegroeid bij haar single moeder en weet niks af van haar vader. Totdat ze een groot geheim over zijn identiteit ontdekt… Hij is niemand minder dan de kroonprins  van Japan! Wat betekent dat Izzy een prinses is. Izzy voelt zich al snel gevangen tussen twee werelden en twee versies van zichzelf. Thuis was ze nooit ‘Amerikaans’ genoeg, en in Japan moet ze bewijzen dat ze ‘Japans’ genoeg is.

Zal Izumi bezwijken onder het gewicht van de kroon, of zal ze nog lang en gelukkig in haar sprookje kunnen leven?

Geweldig gevoel voor humor

Meteen vanaf het eerste hoofdstuk, zal je niet ontgaan hoe ontzettend hilarisch Emiko Jeans schrijfstijl is. We worden voorgesteld aan de heerlijke bijdehante Izumi – of zoals haar moeder haar noemt; Zoom Zoom – die regelmatig haar ongeremde, sarcastische mening over bepaalde zaken laat horen. Ik heb echt in een deuk gelegen om haar in ieder geval, en als je onderstaand fragmentje leest, snap je hopelijk wat ik bedoel.

Wat moet hij wel niet van me denken? […]

Verwaand. Veegde snot af aan haar mouw. Herkende me niet tijdens de vlucht. Dacht dat niemand haar kon zien toen ze aan haar oksel rook. Twee keer. Tot zover niet onder de indruk. Moet dit een prinses voorstellen? Ze betalen me echt niet genoeg voor deze shit.

Princess Diaries vs Japan blijkt goede combi

Ah… Tokio voor Altijd, bracht me terug naar mijn anime/manga periode. Ik schaam me er dan ook niet voor om te zeggen dat ik toch zeker een groot deel van de Japanse woorden/zinnen die in het boek worden aangehaald begreep. Stiekem heb ik het verhaal dan ook door een ‘manga-lens’ gelezen, en in mijn hoofd er nog 10x meer van genoten dan ik had gedacht voordat ik aan het boek begon. Gevatte hoofdpersonage, hilarische vrienden, stinkende hond, strenge – en ontzettend knappe – bodyguard, toffe moeder, socially-awkward vader, een knettergekke (achter?achter?) neef en slinkse tweeling-nichten. En dan in het sfeertje van Tokio en Kyoto, terwijl we kunnen mee genieten hoe Izumi geniet van haar doriyaki (ik wil ook!).

Vraagt om meer

Er was zo’n schattige romance ontstaan, dat op het einde voor mij een beetje vlak aanvoelde. Als ik een punt van kritiek moet noemen, dan is dat het wel. En nee, natuurlijk is het verhaal niet baanbrekend-super-duper-origineel. Het zit vol met cliché’s. Maar… als je meer reviews van mij hebt gelezen, weet je dat ik een sucker ben voor cliché’s. Ja, ik had het einde min of meer al zien aankomen/voorspeld, maar dat maakte niet dat ik minder van het verhaal heb genoten. Nu is me alleen nog niet duidelijk… Is dit een standalone, of kunnen we nog meer verwachten? In principe is het verhaal klaar zo. Maar de personages zijn té leuk om er géén vervolg op te maken. De tijd zal het leren…

Nog een extra bedankje aan BestofYA voor dit recensie-exemplaar! En voor de lezers: nee, dat het om een recensie-exemplaar gaat, beïnvloed niet mijn mening. Ik heb een té sterke mening van nature om me door zoiets te laten beïnvloeden. Maar dit boek vond ik echt gewoon geweldig, en als je het ooit zelf leest, begrijp je denk ik wel waarom 🙂

Titel: Tokio voor altijd
Auteur: Emiko Jean
Verschenen: 11 mei 2021
Pagina’s: 288
Uitgever: Unieboek Spectrum / Best of YA
ISBN: 9789000374359
Debuut: Nee
Rating: 4.5/5